Δευτέρα 24 Ιουνίου 2013

                   ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ
Κάθε φορά που εμφανίζομαι μετά από καιρό υπόσχομαι στον εαυτό μου ότι θα γράφω συχνότερα αλλά κάθε φορά αθετώ την υπόσχεση μου.Αναρωτιέμαι γιατί.Θα μπορούσα να βρω χίλιους λόγους για να δικαιολογήσω την αποχή μου.Θα ήταν όμως "προφάσεις εν αμαρτίαις".Αν και δεν είμαι σίγουρη ,ο λόγος που δεν γράφω συχνά είναι γιατί φοβάμαι τις όποιες αρνητικές σκέψεις πιθανόν να κάνουν όσοι διαβάσουν τα γραφόμενα μου.Δηλαδή, δεν γράφω, γιατί ίσως κάποιοι σκεφτούν αρνητικά για μένα κάτι που αν δεν το εκφράσουν με σχόλια δεν θα το  μάθω ποτέ.Κι 'αυτό γιατί ποτέ δεν πίστεψα σε μένα και στις ικανότητες μου ή στις δυνατότητες μου.Και η απουσία μου από το μπλογκ είναι μόνο μία από τις συνέπειες της ανύπαρκτης αυτοεκτίμησης και αυτοπεποίθησης.Πιστεύω ότι όλη μου η ζωή ,μέχρι τώρα ,επηρεάστηκε ακριβώς από αυτή την εικόνα που είχα και έχω για μένα.
 Κάνοντας την αυτοκριτική μου διαπιστώνω ότι τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι αλλά δυστυχώς η διαπίστωση μου αυτή δεν είναι αρκετή για να με κάνει να αλλάξω πορεία.Ισως να μη προλαβαίνω κιόλας.
  Εδοσα λοιπόν το παρόν μου .Ελπίζω να ξαναεμφανιστώ με περισσότερη αισιοδοξία.
  

Κυριακή 14 Απριλίου 2013

ΑΝΟΙΞΗ

Η άνοιξη μπήκε για τα καλά.Σήμερα είναι μια ηλιόλουστη Κυριακή.   Εχω την τύχη να ζω στην εξοχή ανάμεσα σε ανθισμένες πορτοκαλιές που σκορπίζουν το άρωμα τους και σε κάνουν να νοιώθεις πιο έντονα την ανοιξη.
    Ολα αυτά όμως τα σκιάζουν τα πολιτικοοικονομικά προβλήματα που ταλαιπωρούν τόσους ανθρώπους σε Ελλάδα και Κύπρο.
   Ας ευχηθούμε και λόγω των ημερών ας προσευχηθούμε να έρθει γρήγορα η ΑΝΑΣΤΑΣΗ  στις πατρίδες μας.Ας είμαστε αισιόδοξοι και ας μη χάνουμε την ελπίδα μας.

Τετάρτη 6 Φεβρουαρίου 2013

Η επιστροφή

Σχεδον δύο χρόνια πέρασαν από την τελευταία μου ανάρτηση.Και τώρα που απέστρεψα δεν είμαι σίγουρη για τη διάρκεια μου.
  Δύο είναι οι λόγοι της εξαφάνισης μου.Ο ένας έιναι ότι είχα ξεχάσει (λόγω αχρησίας)το κωδικό πρόσβασης γι'αυτό και πολλές φορές που ήθελα να γράψω κάποιο σχόλιο στα ιστολόγια που κατάφερνα να παρακολουθήσω δεν μπορούσα.Ο δεύτερος είναι η πολύωρη απασχόληση μου με την εγγονή μου.Τη κόρη της κόρης μου.Κτυπάω καθημερινά κάτι οκτάωρα που δεν τα έκανα όταν δούλευα.Είναι μια πολύ ευχάριστη απασχόληση αλλά δεν παύει να είναι κουραστική.Αλλιώς θα γεννούσαμε και σ'αυτή την ηλικία.Εκτός από το καθημερινό έχω και έκτακτα βραδινά και σταδύο εγγονάκια μου από το γυιο μου.Με άλλα λόγια η καθημερινότητα μου είναι μια παιδική χαρά.Εχω μάθει όλα τα παιδικά τραγουδάκια και ταιριάζω και δικά μου.Οπότε μετά από μια τέτοια κούραση το τελευταίο που σκέφτομαι είναι να γράψω στο blog μου.Θα μπορλω όμως να δίνω το παρόν μου στα σχόλια των άλλων ιστολογίων όταν τα διαβάζω και νοιώσω την ανάγκη να γράψω κάποιο σχόλιο.