Πέμπτη 29 Ιουλίου 2010

ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΑ ΒΙΒΛΙΑ ΚΑΙ ΜΗ

Φίλοι μπλόγκερς γεια σας
Με αφορμή το ειρωνικό σχόλιο του " ανώνυμου " Γεράσιμου στο μπλογκ της κυρίας Μαντά θέλησα να γράψω κάποιες σκέψεις μου και κάποιες ενστάσεις μου.
Λογοτεχνία είναι η τέχνη του λόγου.Λογοτεχνικά βιβλία και λογοτέχνες χαρακτηρίζονται συγκεκριμμένα είδη και όχι όλα τα βιβλία που εκδίδονται .Κατανοητό.Τι το μεμπτό όμως υπάρχει στο να υπάρχουν και τα "άλλα" που ενδεχομένως δεν ανήκουν στη στη "σοβαρή" λογοτεχνία ;
Ανήκω σε εκείνους που τους αρέσουν και τα μεν και τα δε.Εχω διαβάσει Παπαδιαμάντη, Ξενόπουλο ,Καρκαβίτσα,από ξένους Κρόνιν, Μπροντέ και Γιάλομ αλλά και αστυνομικά (σχεδόν όλα) της Αγκάθα Κρίστι και του Σιμενόν.Εχω διαβάσει και Αρλεκιν.Οπως και πολλά άλλα σύγχρονων συγγραφέων τα οποία πολλοί σνομπάρουν.Εμένα όμως όπως και πολλών άλλων που γνωρίζω αρέσουν.Πολλά μοιάζουν με παραμύθια,πολλές φορές αγγίζουν τα όρια της υπερβολής ,κάποια περιγράφουν ιστορίες που λες δεν γίνεται να συμβαίνουν αυτά.Αυτό μας κατατάσσει σε χαμηλότερο επίπεδο από εκείνους που αρέσκονται μόνο στα σοβαρά; Προσωπικά μου αρέσει να παραμυθιάζομαι (έχω επίγνωση του τι διαβάζω )αλλά είναι κακό αυτό;Είναι μια ευκαιρία να ξεφεύγω από τα προβλήματα της καθημερινότητας ζώντας τις περιπέτειες ή τις χαρές των πρωταγωνιστών αυτών των μυθιστορημάτων.
Εχω την αίσθηση ότι υπάρχει και στα βιβλία ρατσισμός .Εχουμε φτάσει στο σημείο να υποβαθμίζουν κάποιοι a priori τα λεγόμενα ευπώλητα τα οποία πολλές φορές είναι αξιόλογα.
Τελικά είναι ντροπή να μας αρέσουν και τα μη λογοτεχνικά βιβλία;Να μην εκδίδονται καν για να μη κατεβάζουν το επίπεδο μας;οι χιλιάδες που τα διαβάζουν είναι όλοι χαμηλού επιπέδου;
Ερωτώ και περιμένω απαντήσεις και σχόλια.
Υ.ΓΔεν ανέφερα τους τίτλους των βιβλίων που κάποιοι τα κατατάσσουν στα ευπώλητα για ευνόητους λόγους.
Θυμάμαι ότι έχει γίνει παράμοια συζήτηση παλαιότερα ανάμεσα στην anagnostria και στον Mike

Παρασκευή 16 Ιουλίου 2010

ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΤΣΙΓΑΡΟ

Πάνε αρκετές μέρες που διάβασα το ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΤΣΙΓΑΡΟ το τελευταίο βιβλίο της Λένας Μαντά।

Εχω διαβάσει όλα της τα βιβλία με πρώτο τη Θεανώ το οποίο με συγκλόνησε και το ίδιο άρεσε και σε όσους το πρότεινα।Θα έλεγα ,σύμφωνα με τα δικά μου αναγνωστικά γούστα ,ότι αμέσως μετά τη Θεανώ το ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΤΣΙΓΑΡΟ είναι το καλύτερο।Ολα τα διάβασα με ενδιαφέρον και το καθένα μου άρεσε για διαφορετικούς λόγους।Ομως το τελευταίο είχε τελείως δια φορετικό ύφος από τα άλλα।

Ηπαρουσία ανθρώπων με τελείως αντίθετους χαρακτήρες που προσπαθούν να συνυπάρξουν, η ισχυρή και άδολη φιλία μεταξύ ανδρός και γυναικός,το πώς μια γυναίκα μπορεί να κατα στρέψει έναν άντρα και πώς ο έρωτας μπορεί να τυφλώσει κάποιον είναι μερικά από τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν αυτό το μυθιστόρημα।Επίσης εντάσσει και τη σύγχρονη μάστιγα της νεολαίας (των κοριτσιών κυρίως) τη νευρική ανορεξία η οποία είναι μια πολύ ύπουλη ασθένεια και απαιτεί πολυ προσοχή από τους γονείς ώστε να αντιληφθούν εγκαίρως τα συμπτώματα και να ζητήσουν ιατρική βοήθεια।

Είναι ωραίο οι συγγραφείς μέσα από την πλοκή ενός μυθιστορήματος να περνάνε και κάποια μυνήματα όπως και η αγαπητή Γιόλα Παπαδοπούλου στο ΚΡΑΤΗΣΟΥ ΑΠ'ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΣΟΥ όπου αναφέρεται στη σπάνια ασθένεια του λύκου και είναι μια καλή ενημέρωση μέσα από την πλοκή του μυθιστορήματος το οποίο διάβασα μόλις εκδόθηκε και μου άρεσε πολύ.