Εδώ και αρκετές μέρες ,με απασχολούσε το θέμα με το οποίο θα ασχοληθώ στη σημερινή μου ανάρτηση.Αφορμή ήταν ένα e-mail που μου έστειλαν για να γελάσω αλλά εγώ κάθε άλλο παρά γέλασα.Επίσης τα πιστεύω μου γιάυτό το θέμα ήρθε να επιβεβαιώσει μια τηλεοπτική εκπομπή σε ένα κανάλι 'μικρό' στην οποία 'έπεσα' κάνοντας ζάπινκ .
Το θέμα μου αφορά στη παχυσαρκία των γυναικών κυρίως και στο γεγονός ότι είτε μας αρέσει είτε όχι υπάρχει ρατσισμός για αυτές.
Υπήρξα παχύσαρκο παιδί,παχύσαρκη έφηβη και ακόμα μέχρι σήμερα πασχίζω να αποκτήσω ένα κανονικό βάρος .Δεν συμβιβάστηκα ποτέ με τα κιλά μου και στη πραγματικότητα καμμιά γυναίκα δεν συμβιβάζεται.Αυτό το είπαν και οι γιατροί που συμμετείχαν στη τηλεοπτική εκπομπή που προανέφερα.Ανυπάρχουν κάποιες που ισχυρίζονται κάτι τέτοιο ,αυτή είναι η άμυνα τους.
Εγώ κουβαλώ τόσα χρόνια το κόμπλεξ που μου δημιούργησαν τα παραπανίσια κιλά μου και φυσικά και τα διάφορα καθόλου κολακευτικά σχόλια που άκουγα.Λυπάμαι γιατί δεν μπόρεσα ποτέ να φορέσω μίνι ,γιατί κάτι που μπορεί να μου αρέσει δεν μου πάει ή να ακούω 'λυπάμαι αλλά αυτό δεν βγαίνει σε μεγάλα μεγέθη'
Ισως αναρωτηθούν κάποιοι,γιατί αφού με ενοχλούν τόσο πολύ τα παραπανίσια μου κιλά δεν φροντίζω να απαλλαγώ από αυτά.Η αλήθεια είναι ότι εδώ και 30 χρόνια μετά τη γέννηση του πρώτου μου παιδιού δεν κάνω τίποτα άλλο από το να χάνω 20-25 κιλά να τα ξαναπαίρνω (ακολούθησαν άλλα 2 παιδιά ) να τα ξαναχάνω κ.ο.κ.Γιατί από τη στιγμή που ήμουν παχύσαρκο παιδί πρέπει να προσέχω ισοβίως τη διατροφή μου και πιστέψτε με δεν είναι και τόσο εύκολο.
Ολα αυτά τα ανέφερα για να καταλάβουν όσοι δεν είχαν ποτέ πρόβλημα με τα κιλά τους τι νοιώθει αυτός που άχει πρόβλημα.Επίσης το να κοροϊδεύει κανείς κάποιο άτομο που έχει αυτό το πρόβλημα αστειευόμενος είτε για να το κάνει να αντιμετωπίσει τα κιλά του δεν βοηθά καθόλου.
Δυστυχώς τα οποιαδήποτε άλλα προσόντα έχει ένας παχύσαρκος παραβλέπονται .Το έχω ακούσει πολλές φορές σε τηλεοπτικές εκπομπές και σε ρπορτάζ από γυναίκες οι οποίες δεν μπορού να βρούν δουλειά λόγω των κιλών τους.
Τελειώνοντας θα ήθελα να επιστήσω την προσοχή στους γονείς εκείνους των οποίων κάποιο παιδί έχει τάσεις παχυσαρκίας να αντιμετωπίσουν το θέμα με μεγάλη προσοχή και πριν το παιδί μπει στην εφηβεία και να ξέρουν ότι χρειάζεται στήριξη από όλα τα μέλη της οικογένειας.
ΥΠΑΡΧΕΙ ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ Ο ΛΕΓΟΜΕΝΟΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΑΧΥΣΡΚΟΥ
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
8 σχόλια:
Αγαπητή Εύα, χαίρομαι που έπειτα από τόσο καιρό εμφανίζεσαι και πάλι στο μπλογκ σου. Το θέμα που θίγεις είναι πολύ ενδιαφέρον και σηκώνει πολλή συζήτηση. Έχεις δίκαιο εν μέρει μόνο, υπάρχουν πολλά αντεπιχειρήματα στις θέσεις σου. Σίγουρα μια παχύσαρκη γυναίκα δεν κάνει για φωτομοντέλο, υπάρχουν όμως τόσοι άλλοι τομείς. Για παράδειγμα βλέπω κάποτε στην τηλεόραση μια που λέει τα ζώδια και είναι πέρα από παχύσαρκη. Επίσης ξέρω και από τον περίγυρό μου αρκετές που δεν αισθάνονται καθόλου μειονεκτικά (μια συμμαθήτριά σου, πιο παχύσαρκη από σένα, είναι ξεναγός, πάντα γελαστή και με τα ανέκδοτα στο στόμα). Λες ότι είναι πολύ δύσκολο να προσέχεις τη διατροφή σου μια ζωή. Νομίζεις ότι όσες είναι λεπτές μπορούν να τρώνε ό,τι και όσο θέλουν; Ειδκά τα μοντέλα, οι παρουσιαστές κ.λπ. λιμοκτονούν.Σημασία έχει, πιστεύω, να αποδεχτείς τον εαυτό σου πρώτα εσύ, να αγαπήσεις τον εαυτό σου και οι άλλοι θα σε αποδεχτούν όπως είσαι. Είπαμε, όμως, το θέμα σηκώνει συζήτηση
Καλημέρα αγαπητή Εύα. Συμφωνώ κατ' αρχάς με όσα γράφει η anagnostria, γι' αυτό δεν θάθελα να τα επαναλάβω. Για μένα αυτές οι περιπτώσεις αντιμετωπίζονται μόνο με 2 τρόπους. Είτε αποδεχόμαστε τον εαυτό μας όπως είναι και δεν υπολογίζουμε (=δεν μας ενδιαφέρει)τί λένε οι άλλοι, είτε (και το καλύτερο, όχι τόσο για την εμφάνιση αλλά κυρίως για λόγους υγείας) αποφασίζουμε να χάσουμε μόνιμα λίγα ή πολλά κιλά. Ποτέ δεν πίστεψα στις σύντομες, ειδικές, χημικές ή χυμικές δίαιτες κλπ. Μία είναι η λύση : Ο συνδυασμός της πρόσληψης λιγότερων θερμίδων με ταυτόχρονη καύση θερμίδων. Ξέρω πως δεν είναι για όλους το ίδιο εύκολο ή μάλλον είναι δύσκολο γενικά, όμως το ίδιο λέγεται για το κάπνισμα. Πόσοι και πόσες έχουν κόψει το κάπνισμα χωρίς καμιά βοήθεια? Αλλά από την άλλη, πόσοι και πόσες έχουν ωραία σώματα? ή ωραία μαλλιά? τί να πουν οι άντρες που πολλές φορές χάνουν πολύ νωρίς τα μαλιά τους? και μάλιστα δεν υπάρχει και καμιά θεραπεία (ακόμη). Ούτε θα μπορούσε κανείς από μόνος του να κάνει ... μεταμόσχευση μαλλιών, (που είναι και πανάκριβη και με πολλή ταλαιπωρία και με παρενέργειες), σε αντίθεση με την απώλεια κιλών που μπορεί να επιτευχθεί με απλούστατο τρόπο.
Μια από τα ίδια θα καταθέσω: αυτοί είμαστε και σ΄όποιους αρέσουμε. Αρνούμαι τα φτιαχτά είδωλα και πρότυπα. Αυτοσκοπός μας δεν πρέπει να είναι το φαίνεσθαι. Με μια εξαίρεση: για λόγους υγείας, ναι, κάνω πάσο. Την καλησπέρα μου
Ευχαριστώ για τα σχόλια σας αλλά προφανώς δεν καταλάβατε πλήρως αυτά που ήθελα να πω.Βασικά το δικό μου πρόβλημα δεν είναι το αν με αποδέχονται οι άλλοι και ούτε με απασχολεί αυτό.Εμένα δεν μου αρέσω όταν θέλω να κάνω πράγματα που τα επι πλέον κιλά μου δεν μου τα επιτρέπουν.Και όσον αφορά σε εκείνους ή εκείνες που φαίνονται ότι εχουν συμβιβαστεί με τα κιλάτους οι ειδικοί λένε ότι απλώς δείχνουν να είναι έτσι και καμουφλάρουν το πρόβλημα τους πίσω από μια αυτοπεποίθηση ενώ κατα βάθος έχουν πρόβλημα.Οσα έγραψα στην ανάρτηση μου δεν ήταν μόνο δικές μου σκέψεις.Ούτε μιλώ για σώματα μοντέλων.Αλλά επίσης σημαντικό ρόλο παιζουν και τυχόν τραυματικές εμπειρίες κατά τη παιδική ηλικία που απηρεάζουν την ενήλικη ζωή.Γι'αυτό έκανα την επισήμανση για τους γονείς πώσ να φερθούνα στα παιδιά τους αν είναι παχύσαρκα
Αγαπητή Εύα, παρ' όλο που αυτή η συζήτηση δεν οδηγεί πουθενά, αφού μια ζωή συζητάμε το θέμα, δεν αντέχω να μην πω ακόμα μερικά πράγματα. Μιλάς για "κοινωνικό ρατσισμό" και ότι οι παχύσαρκες δυσκολεύονται να βρουν δουλειά. Γι' αυτό μίλησα για φωτομοντέλα, γιατί μόνο σ' αυτό και μερικά άλλα επαγγέλματα (παρουσιαστές για παράδειγμα ή αεροσυνοδοί) αποκλείονται οι παχύσαρκες. Δεν μπορεί μια παχύσαρκη να γίνει εκπαιδευτικός, δικηγόρος,συγγραφέας (η πρώτη σε πωλήσεις σήμερα Ελληνίδα είναι αρκετά εύσωμη), υπάλληλος, ξεναγός, γιατρός, πολιτικός και χίλια δυο άλλα; Λες επίσης "όσοι δεν είχαν ποτέ πρόβλημα με τα κιλά τους..." Σε πληροφορώ ότι αυτοί είναι ελάχιστες εξαιρέσεις. Προπάντων όσο προχωρεί η ηλικία και τα κιλά στοιβάζονται ευκολότερα, η πλειοψηφία των ανθρώπων έχει πρόβλημα αν δεν προσέξει τη διατροφή της και την άσκησή της. Για το αν όσοι δείχνουν να αποδέχονται το πάχος τους προσποιούνται, πράγμα που ασφαλώς δεν συμβαίνει με όλους, ακόμα κι αν είναι έτσι, δεν είναι καλύτερα να φαίνονται συμβιβασμένοι με το σώμα τους, να έχουν τις παρέες τους, να είναι κοινωνικοί και ευχάριστοι να διακωμωδούν οι ίδιοι πολλές φορές τα κιλά τους παρά να παραπονιούνται;
biondrΑκριβώς σκεπτόμενη τα όσα γάφτηκαν διαπίστωσα ότι το όλο θέμα εστιάστηκε σε μένα Δεν ήταν αυτή πρόθεση μου .Το θέμα που ήθελα να θίξω ήταν γενικά ο κοινωνικός ρατσισμός που αφορά σε όλους εκείνους που είναι διαφορετικοί από τους άλλους και έφερα το παράδειγμα των κιλών αλλάδενα είναι μόνο αυτό.Δυστυχώς ηδιαφορετικότητα στοχοποιείται και γίνονται πολλά αρνητικά σχόλια.Αυτό είναι ένα θέμα και τελείως άλλο αν ο στοχοποιημένος ενοχλείται ή αδιαφορεί κάτι που εξαρτάται από την ψυχοσύνθεση του καθενός.
Αυτό το θέμα ήθελα να θίξω με την ανάρτηση μου κια κακώς το περιόρισα στη παχυσαρκία.
έχεις απόλυτο δίκιο ότι κοινωνικό ρατσισμό δέχονται τα παχύσαρκα άτομα. όπως κοινωνικό ρατσισμό δέχονται οι ομοφυλόφιλοι, οι αλλόθρησκοι κι άλλες πολλές ομάδες.
οι άλλοι που νομίζουν πως είναι "κανονικοί" (γιατί τίθονται πολλά ερωτήματα και η συζήτηση για το ποιος είναι κανονικός και ποιος όχι και με βάση ποια κριτήρια είναι τεράστια και δε μπορεί να εξαντληθεί σε ένα σχόλιο) μπορούν από την "ασφάλεια" που τους προσφέρει η δήθεν κανονικότητα τους να λένε διάφορες θεωρίες και κρίσεις.
τέλος για φαντάσου για τι είδους κοινωνικό ρατσισμό μιλάμε όταν κάποιοι δεν μπορούν καν να δεχτούν την ύπαρξη του...
καλή σου μέρα
www.paxoulos.blogspot.com
Δημοσίευση σχολίου