ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΑ ΒΙΒΛΙΑ ΚΑΙ ΜΗ

Φίλοι μπλόγκερς γεια σας
Με αφορμή το ειρωνικό σχόλιο του " ανώνυμου " Γεράσιμου στο μπλογκ της κυρίας Μαντά θέλησα να γράψω κάποιες σκέψεις μου και κάποιες ενστάσεις μου.
Λογοτεχνία είναι η τέχνη του λόγου.Λογοτεχνικά βιβλία και λογοτέχνες χαρακτηρίζονται συγκεκριμμένα είδη και όχι όλα τα βιβλία που εκδίδονται .Κατανοητό.Τι το μεμπτό όμως υπάρχει στο να υπάρχουν και τα "άλλα" που ενδεχομένως δεν ανήκουν στη στη "σοβαρή" λογοτεχνία ;
Ανήκω σε εκείνους που τους αρέσουν και τα μεν και τα δε.Εχω διαβάσει Παπαδιαμάντη, Ξενόπουλο ,Καρκαβίτσα,από ξένους Κρόνιν, Μπροντέ και Γιάλομ αλλά και αστυνομικά (σχεδόν όλα) της Αγκάθα Κρίστι και του Σιμενόν.Εχω διαβάσει και Αρλεκιν.Οπως και πολλά άλλα σύγχρονων συγγραφέων τα οποία πολλοί σνομπάρουν.Εμένα όμως όπως και πολλών άλλων που γνωρίζω αρέσουν.Πολλά μοιάζουν με παραμύθια,πολλές φορές αγγίζουν τα όρια της υπερβολής ,κάποια περιγράφουν ιστορίες που λες δεν γίνεται να συμβαίνουν αυτά.Αυτό μας κατατάσσει σε χαμηλότερο επίπεδο από εκείνους που αρέσκονται μόνο στα σοβαρά; Προσωπικά μου αρέσει να παραμυθιάζομαι (έχω επίγνωση του τι διαβάζω )αλλά είναι κακό αυτό;Είναι μια ευκαιρία να ξεφεύγω από τα προβλήματα της καθημερινότητας ζώντας τις περιπέτειες ή τις χαρές των πρωταγωνιστών αυτών των μυθιστορημάτων.
Εχω την αίσθηση ότι υπάρχει και στα βιβλία ρατσισμός .Εχουμε φτάσει στο σημείο να υποβαθμίζουν κάποιοι a priori τα λεγόμενα ευπώλητα τα οποία πολλές φορές είναι αξιόλογα.
Τελικά είναι ντροπή να μας αρέσουν και τα μη λογοτεχνικά βιβλία;Να μην εκδίδονται καν για να μη κατεβάζουν το επίπεδο μας;οι χιλιάδες που τα διαβάζουν είναι όλοι χαμηλού επιπέδου;
Ερωτώ και περιμένω απαντήσεις και σχόλια.
Υ.ΓΔεν ανέφερα τους τίτλους των βιβλίων που κάποιοι τα κατατάσσουν στα ευπώλητα για ευνόητους λόγους.
Θυμάμαι ότι έχει γίνει παράμοια συζήτηση παλαιότερα ανάμεσα στην anagnostria και στον Mike