Κυριακή 21 Ιουνίου 2009

Μόλις τελείωσα το "Της ζωής και της αγάπης "διάβασα το "Ερωτας σαν βροχή "της Μαντά.Είχα ήδη διαβάσει της ιδίας το "Θεανώ η λύκαινα της πόλης " και το " Η άλλη πλευρά του νομίσματος."Το διάβασα και αυτό σε γρήγορους ρυθμούς γιατί συνεχώς ανυπομονούσα για το τι θα γίνει στη συνέχεια.Είναι γεγονός ότι μου αρέσει ο τρόπος που περιγράφει είτε τοπία είτε συναισθήματα.Είναι γλαφυρή στις περιγραφές της χωρίς να γίνεται κουραστική .Προσωπικά "έβλεπα " τα μέρη που περιέγραφε σαν να ήμουν εκεί .Αρκετά απίθανη η σύμπτωση να βρεί την κόρη της ,που την έδωσε για υιοθεσία χωρίς να τη δεί και χωρίς να ξέρει το φύλο του παιδιόυ που γέννησε ,η πρωταγωνίστρια ,η Κλαίλια, αλλά η ζωή παίζει περίεργα παιχνίδια και το έχουμε δει αρκετές φορές στην εκπομπή "Φως στο τούνελ".Είναι ένα μυθιστόρημα με αρκετή δοση ρομαντισμού και επειδή είμαι αθεράπευτα ρομαντική και με συγκίνησε και μου άρεσε.
Αμέσως μετά διάβασα το "Το σπίτι δίπλα στο ποτάμι ".Πέντε αδελφές πέντε διαφορετικές ζωές με πολλή ένταση ,πολύ πάθος , πολύ πόνο ,πολλή αγάπη και πολλά παθήματα που έγιναν μαθήματα ώστε να τις κάνει να ξαναγυρίσουν εκεί από όπου έφυγαν:στο σπίτι δίπλα στο ποτάμι.

Τρίτη 9 Ιουνίου 2009

ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ

Τολμώ και εγώ να γράψω τις εντυπώσεις μου για το τελευταίο βιβλίο της κ.Τσαμαδού. Και λέω τολμώ γιατί δεν είναι δυνατόν να φτάσω την ανάλυση της αγαπητής Αναγνώστριας.
Είμαι μια απλή αναγνώστρια.
Το βιβλίο το διάβασα σε δύο μέρες.Συνήθως ένα τόσο μεγάλο βιβλίο το ολοκληρώνω σε πολύ περισσότερο χρόνο.Αβίαστα περνούσα από τη μια σελίδα στην άλλη χωρίς να χρειαστεί να ξαναγυρίσω πίσω όπως συμβαίνει με άλλα βιβλία όπου αναφέρονται πολλά και καμμιά φορά δύσκολα ονόματα.Επίσης αν και (κακώς )δεν μου αρέσει η Ιστορία οι αναφορές σε ιστορικά γεγονότα δεν με κούρασαν καθόλου. Ομολογώ ότι μέρος του τέλους το είχα μαντέψει από την περιγραφή ενός χαρακτηριστικού της Νάσιας και νομίζω ότι σκόπιμα το αναφέρει η συγγραφέας αρκετές φορές. Παρ'όλα αυτά το ενδιαφέρον μου δεν μειώθηκε καθόλου και όταν έφτασα στο τέλος ήθελα να έχει κι' άλλο. Ο πως όταν τρως ένα ωραίο γλυκό και θες κι' άλλο.