Πέμπτη 30 Οκτωβρίου 2008
ΒΙΒΛΙΑ-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
Πολύς λόγος γίνεται στα διαφορα ιστολόγια για τα βιβλία.Πιστεύω ότι καλό είναι να διαβάζει κανείς γενικώς.Υπάρχει πληθώρα βιβλίων για όλα τα γούστα.Από κει και πέρα υπάρχει η ποιότητα του κάθε βιβλίου και ως προς το περιεχόμενο και ως προς τον συγραφέα. Και ιδού η απορία.Πότε ένα βιβλίο είναι λογοτεχνικό;Ποια είναι τα κριτήρια που καθορίζουν ποιος είναι λογοτέχνης και ποιος είναι απλώς ένας συγγραφέας;Και,τέλος ποιοι είναι εκείνοι που κρίνουν;Εννοώ τι προσόντα,ουσιαστικά και τυπικά πρέπει να έχει κάποιος για να νομιμοποιείται να κρίνει ποιος είναι λογοτέχνης και ποιός όχι;Σιγουρα θα υπάρχουν αλλά δεν τα γνωρίζω.Ελπίζω να πάρω απαντήσεις στις απορίες μου.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
6 σχόλια:
Καλωσόρισες στη νέα σου ιστοσελίδα. Το θέμα που θίγεις είναι πολύ μεγάλο για να απαντηθεί σ' αυτά τα σύντομα σχόλια. Γενικά μπορώ να σου πω ότι λογοτεχνία είναι όλα τα είδη έντεχνου πεζού και ποιητικού λόγου, δηλ. το μυθιστόρημα, το διήγημα, το χρονογράφημα, το ταξιδιωτικό, το θέατρο, το έπος, η λυρική ποίηση κ.λπ. Από κει και πέρα όμως μπαίνει το ερώτημα τι είναι καλή και τι κακή λογοτεχνία που χρειάζεται ολόκληρη πραγματεία για να απαντηθεί. Όσο για τα προσόντα του κριτικού, νομίζω πρώτα απ' όλα οι σπουδές στο υπό συζήτηση θέμα (δηλ. με θέμα τη λογοτεχνία) καθώς και μια ευρύτατη γνώση της λογοτεχνικής παραγωγής, όχι μόνο του τόπου του, αλλά και της παγκόσμια λογοτεχνίας. Αν θέλεις να εντοπίσεις και μόνη σου τη διαφορά καλής και κακής λογοτεχνίας κάνε μια σύγκριση μεταξύ ενός Βίπερ-Νόρα για παράδειγμα και...της "Άννας Καρένινα" αν την έχεις διαβάσει. Μπορούμε να πούμε πρισσότερα όταν συναντηθούμε.
Με το σχόλιο σου μου δημιούργησες νεα απορία.Ποιος είναι οέντεχνος λόγος;
Γεια σου κι από μένα. Ασφαλώς πολύ καλό το παράδειγμα του Βίπερ-Νόρα σε αντιπαράθεση μεν Άννα Καρένινα. Όμως το να καταδικάζονται ... ως κάκιστα (από απόψεως λογοτεχνίας) βιβλία όπως "Το σπίτι δίπλα από το ποτάμι" νομίζω πως οφείλεται σε πολύ αυστηρή κριτική από αναγνώστες υψηλών απαιτήσεων που πιθανόν να τα συγκρίνουν με βιβλία όπως το Στίλερ του Μαξ Φρις ή το Νυχτερινό τρένο για τη Λισαβόνα του Πασκάλ Μερσιέ. Αν τα μιθυστορήματα της Μαντά ή της Ομηρόλης συγκρίνονταν με το "Οι εφτά ουρανοί της ευτυχίας", θα έπρεπε να χαρακτηριστούν ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑΤΑ!
Ξαναμπαίνω στη συζήτηση. Νομίζω σου είπα τι είναι έντεχνος λόγος, αναφέροντάς σου τα είδη του (μυθιστόρημα κ.λπ.) Για καλύτερη διάκριση σκέψου για παράδειγμα την αρθρογραφία των εφημερίδων. Σκοπός εκεί είναι να σε πληροφορήσει, όχι να σε τέρψει, δεν είναι λογοτεχνία. Όσο αφορά τον Mike, νομίζω πρέπει ο ίδιος να μπορεί να εντοπίσει τη διαφορά ανάμεσα στο "Σπίτι δίπλα στο ποτάμι" και το "Τρένο για τη Λισαβόνα". Όμως όπως ξαναείπα το θέμα χρειάζεται πολύ εκτενέστερη συζήτηση, για την οποία δεν προσφέρονται αυτά τα σύντομα σχόλια.
Πολυ ενδιαφέροντα τα θέμτα αυτά...Και γω πιστεύω ότι υπάρχει καλή και κακή ποιότητα στην τέχνη γενικά, στη λογοτεχνία ειδικότερα... Δε νομίζω όμως ότι μπορούμε να βρούμε σταθεά κριτήρια, δεδομένου ότι καθε έργο έχει τους "δικούς του νόμους", τις δικές του συνισταμένες. Ούτε θέλω να πιστεύω ότι το λόγο πρέπει να τον έχουν οι ειδικοί.
Εγώ τη σχέση με τα βιβλία τη βλέπω ως σχέση "ερωτική". Συνήθως μπορείς να μολάς γι' αυτά που αγάπησες πολύ κι αυτά που "μίσησες" πολύ.
Και δεν είναι εύκολο να μιλάς για τον ...έρωτα. Και σίγουρα "μαθαίνεις" απ' αυτό!
Χριστίνα Παπαγγελή
Μα ακριβώς, επειδή η διαφορά των 2 βιβλίων είναι ολοφάνερη, τα ανέφερα ως παράδειγμα πως δεν πρέπει να συγκρίνονται. Και είπα πως αν αντίστοιχα συγκρίνουμε "Το σπίτι δίπλα στο ποτάμι" με άλλα "κακά" βιβλία, θα το βρούμε αριστούργημα. Είναι, με άλλα λόγια, άνιση και άδικη η σύγκριση αυτή.
Δημοσίευση σχολίου